پژوهش های
علمی و آماری نشان می دهد که تماشای مستمر تلویزیون ،قدرت انسجام فکر و
اندیشه منطقی را از میان می برد .(بورستین) دنیای نقش بسته در صفحه
تلویزیون ،دنیایی است دست دوم ،پرداخته شده و اغلب مخدوش ،تصویری که
تلویزیون از جهان خارج به ذهن ما منتقل می کند ،با وافعیت خارجی یکسان
نیست.این تصویر،انسان فعال و متفکر را به تماشا چی منفعل و راکد تبدیل می
کند ،سرعت انتقال را از بین می برد ،عکس العمل دفاعی و دماغی بدن را در
برخورد با اطلاعات ،تضعیف می سازد و ایدز فرهنگی را نصیب انسان و جامعه می
نماید.بنا بر این می توان در یک جمله گفت که بهره گیری پیوسته از تلویزیون
موجب تغییر و دگرگونی در ادراکات و دریافتهای انسانی می شود .
واژهٔ
«اجتماع» ،حضور افراد جامعه در مکانی خاص را به ذهن متبادر می کند در
حالیکه که «اجتماع» تلویزیون را افرادی تشکیل می دهند که دور از یکدیگر و
خارج از محدوده دید یکدیگر قرار دارند.